آن پیروزی که چاره سازترین چاره سازان است
آن پیروزمندی که بیچارگان را
خانه پناهی مطمئن خواهد سپرد،
بی شک و در یقین خواهد آمد،
او دانسته است که طوایف انسان
زائران راستی و رستگاری اند؟
پس
گمان بد مکنید
که بهار و ترانه را
از ایوان زمین ربوده اند.
پس گمان بد مکنید
که عود و آینه را
کسی از پنجره به زمستان سپرده است.
برادرم!
زرتشت!
می بینم که پروردگار پاک
علاقه و آشتی را بر ارابه ای گران
از عرش افسانه
به خانه ی ما می آورد.
پس بخواهم و شتاب کنم!
شتاب کنم و
نگذارم که این خشت خام را
کج کج
به سوی ثریا بغلتانند.
قسمتی از سروش یشت
از کتاب این منم زرتشت ارابه ران خورشید. سیدعلی صالحی
