در آستانه روز زن به یاد آوریم زنانی را که برای برابری و دستیابی به حقوق انسانی مبارزه کردند، تلاش کردند، و دست به نوآوری زدند. زنانی که برای تحصیل و اموزش راهگشا شدند. زنانی که انواع تهمتها را به جان خریدند تا راهی به سوی دگرگونی بگشایند و زنانی که رودروری جامعه سنت زده و حافظ سنن مردانه ایستادند. زنانی که شعر سرودند، آواز خواندند، از سیاست دم زدند، سنتهای جامعه پدرسالار را به هر ترتیبی زیر پا گذاشتند، وارد دادگاهها شدند و از متهمان دفاع کردند . .. زنانی که ردای قضاوت به تن کردند ، تیغ جراحی به دست گرفتند و وارد پارلمانهای قانونگزاری شدند تا نشان دهند احساست آنها مانعی برای هیچکدام از این مشاغل نیست.
همچنین به یاد آوریم زنان هنرمندی را که خانه نشین شدند و القاب سخیف گرفتند . زنان کارگری که با سختترین شرایط نابرابر ساختند و به فردای خوبی برای کودکانشان اندیشیدند...
به یاد اوریم مادران و مادربزرگانمان را که انسانیت طلب می کردند و حقوق انسانی، اما سهم آنها حتی نیمی از انسانیت هم نبود...
به یاد آوریم همه زنانی را که بر علیه تبعیض مبارزه کرده اند و در راه دگرگونی و ایجاد جهانی انسانی تر تلاش کرده اند؛
بار دیگر با سیمون دوبوار خاطراتش را مرور کنیم، با فروغ سرودی از آغاز فصل سرد بخوانیم و با طاهره قره العین روسری از سر برگیریم .
با قمرالملوک وزیری از اندرونی بدرآییم و به روی صحنه آوای مرغ سحر ناله سر کن سردهیم. با اوریانا فالاچی رهسپار سرزمینهای پدرسالار شویم و با دیکتاتورها به گفتگو بنشینیم. با آن سان سوشی رنج تبعید را تحمل کنیم و با نسرین ستوده آزادگی را بستاییم.
با سری برافراشته بایستیم و جهان را دیگرگونه بخواهیم. عاری از تبعیض، خشونت، ستم و نابرابری.
